Als ik alle lef had dan zou ik…
Laatst liep ik langs de zee met mijn vriend en ik vroeg hem, “maak deze zin eens af: Als ik het alle lef had dan zou ik….en dat doe je 5 keer”. Het duurde even voordat hij kon antwoorden en ik zei, “vergeet even of het praktisch mogelijk is”. Ik ken hem namelijk een beetje. Korte tijd later sprak hij zijn top 5 uit en we spraken natuurlijk vervolgens over de haalbaarheid ervan. En wat bleek…haalbaar of niet, het vrij uitspreken van verlangens en ambities leverde ons veel plezier en inspiratie op.
Filosoof Alain de Botton spreekt in ‘Understanding Our Own Minds at Work’ over hoe angst ons in de weg zit. Angst en schaamte om als dwaas over te komen. Dat het een goed idee is om te bedenken: “we’re all mad here”. Bijvoorbeeld als tekst boven de ingang van je werkplek of kantoor wanneer dat weer mag. Erg verfrissend. Waarom? Waarom vind ik dat verfrissend? Omdat het mij oplucht en een vrijbrief geeft om mezelf te mogen zijn. Niet perfect dus.
Gevolg daarvan is dat ik veilig kan werken en niet zo faalangstig hoef te zijn of me hoef te schamen als ik iets nog niet goed kan bijvoorbeeld. Belangrijk is ook dat ik mijn ideeën tot uitvoer kan brengen en mijn creativiteit kwijt kan. Want daar liggen mijn verlangens, ambities en lef in besloten en om er, hoe dan ook, gehoor aan te geven.
Vraag aan een collega of dierbare de lef-vraag zoals hier besproken en laat de ander jou de vraag stellen. Of stel ‘m nog explicieter wanneer iemand er net zo lang over doet als mijn vriend…
‘Stel je voor dat jij niet kunt falen, wat ga jij dan morgen doen? Wat is je volgende stap?’
15 januari 2021, Klara Uleman, initiator Koaching Akademie
