Ga naar de inhoud

Coachend leiderschap en de hiërarchische gedachte, Mascha van Wijnen

Coachend leiderschap en de hiërarchische gedachte

Ik ben fan van de coachende leiderschapsstijl. Niet altijd, maar wanneer het past bij het team, de werkzaamheden en de situatie is het absoluut mijn favoriet. Waarom? Omdat het talent van mensen wordt gestimuleerd en er niet alleen wordt gekeken naar de taken die volbracht moeten worden.
Coachend leidinggeven vraagt om moed en loslaten van de leidinggevende. Om eerlijk te zijn vond ik dit best ingewikkeld. Zodra ik onder druk kwam te staan nam ik de touwtjes weer in handen (of ik probeerde dit…) en werd mijn stijl weer directiever. Naarmate ik meer ervaring kreeg lukte het steeds beter om die controle los te laten en de coachende stijl toe te passen. Ook omdat ik mijzelf in de loop van de jaren ontwikkelde in coachende vaardigheden.

Hiërarchische gedachte
Coachende vaardigheden zoals het stimuleren van talent en verantwoordelijkheidsgevoel. Feedback geven en nemen en aandacht voor collega’s. Waarbij het kunnen voeren van een moedig gesprek essentieel is. Wat mij opvalt en soms ook gewoon irriteert is dat we die vaardigheden voornamelijk koppelen aan leidinggevende functies. In die zin dat vele HR cycli, trainingen en opleidingen zich hierin richten op leidinggevenden. Laten we dat onderscheid hier nu niet maken, dat voelt dan weer hiërarchisch terwijl we dat hier juist los moeten laten. Want zou het niet waardevol zijn wanneer we bijvoorbeeld allemáál goede gesprekken of nog betere gesprekken leren voeren?

Je luistert niet!
Ik denk dat iedereen het wel eens meemaakt: een gesprekspartner, privé of op je werk, die niet luistert en meteen losbarst over zijn of haar eigen ervaring. Of wanneer de ander direct met advies komt terwijl jij alleen maar je hart wilt luchten. Of wanneer een mening zo stellig wordt gebracht waardoor het onderzoekende, nieuwsgierige in het gesprek of een vergadering geen kans krijgt.
Ja, er zijn organisaties waarbij (agile) vaardigheden zoals eigenaarschap tonen en constructieve feedback geven & belangrijk zijn. Gelukkig! Maar nog te vaak blijft het bij een instrumentele exercitie waardoor het daadwerkelijk doorvoeren in houding, gedrag en cultuur achterwege blijft.

Stel je eens voor…
Wat mij betreft investeren we allemaal zoveel mogelijk in onze communicatie, in goede gesprekken. In het voeren van moedige gesprekken die we liever niet doen of uitstellen. Stel je eens voor dat we hier met z’n allen (nog) beter in worden….Dat we beter leren luisteren, dat we durven zeggen hoe we ons écht voelen, waar we bang voor zijn bijvoorbeeld en tegenop zien en vooral ook, wat we nog verlangen en ambiëren…Dat we ons echt in de ander verplaatsen en niet meteen met een oordeel of oplossing komen. Wat zou dat kunnen betekenen voor de relatie met je partner, kinderen, ouders, broers, zussen, vrienden en je collega’s? Wat zou dit relationeel & samenwerkend kunnen opleveren?
Het boek ‘De kracht van kwetsbaarheid’ van wetenschapper & storyteller Brené Brown gaat hier dieper op in en slaat wat mij betreft de spijker op z’n kop.

Dus coachend leiderschap? Jazeker! Maar niet alleen voor leidinggevenden maar voor iedereen!

27 februari 2020, Mascha van Wijnen, initiator Koaching Akademie

Elkaar helpen en coachen