Ik heb geen tijd voor het Nu

Als je eens nagaat hoeveel van je tijd je bezig bent wat je allemaal nog ‘moet’, of dat je eigenlijk iets anders ‘moet’ doen of meer uit deze tijd zou ‘moeten’ halen of al ergens anders mee bezig had ‘moeten’ zijn. En ga zo maar door. Hoe zit het dan met de Kracht van het Nu? Tja, goed verhaal maar daar heb ik nu dus even geen tijd voor. De vraag is, wanneer wel? Op vakantie? Oh, je bedoelt over 4 weken of 3 maanden…? Precies, dát dus. Een paar weken per jaar ‘moet’ je even niks. Dan mág je (hopelijk). 

Moeten als verslaving

De rest van het jaar train je je mindset in de moet-stand en tegen de tijd dat die mindset iets meer in de krachtvanhetnu-stand is, open je je mailbox en binnen een dag of twee (met geluk) zit je mindset weer in de moet-stand. Je weet niet beter. Nou ja, dat is niet helemaal waar, je wéét waarschijnlijk wel beter maar je doet er niet zoveel aan. Want een verandering hierin aanbrengen betekent dat je onwennigheid tegemoet gaat. Soms denk ik wel eens, we zijn allemaal verslaafd, want is ‘moeten’ niet het key-word bij verslaving?

We verlangen allemaal naar onbevangenheid 

Ont-moeten, vertragen, mindful, spelen etc. Het vergt loslaten, aandacht en vrije overgave. Je komt dan terecht bij o.a. je eigen creativiteit, je vermogen van ‘iets van iets maken’. Zoals kinderen dat doen. Maar ik ben geen kind meer. Nou en? En dan nog wat, we weten inmiddels zo ongeveer allemaal dat het onbevangen kind in de meesten van ons te vroeg de mond gesnoerd is. Dan ben je in leeftijd dat kind niet meer maar het verlangen naar die onbevangenheid ligt er nog steeds. En daar kún je ook nog steeds bij. Daar geloof ik in en ik weet voor mezelf hoe waar het is. Grappig genoeg kom je dan een leukere volwassene in jezelf tegen..