‘wat-levert-het-op-stress’

“De schepping van iets nieuws wordt niet verwezenlijkt door het intellect maar door het instinct tot spelen dat vanuit een innerlijke noodzaak handelt.” (Carl Gustav Jung)

In onze Koaching Akademie werk ik met trainers die kunstenaars en artiesten zijn. Waaronder ook acteurs. Soms krijg ik in een gesprek met klanten hierover de vraag: “Interessant, spelen, maar wat levert dat voor mij of mijn team op?”

Uitstekende vraag en het liefst wil ik antwoorden: “Dan laat je het onaangepaste kind aan het woord, dan durf je het fout te doen, dan verzin je van alles, dan trek je je minder aan van het zonodig moeten. Want spelen daagt je uit, zoekt randjes op, houd je wakker, toont je zwaktes en sterktes en daar lachen we om. En doen er ons voordeel mee. Je hebt simpelweg zin om mee te doen. De volwassene in ons mag ook meedoen, wat wil je meer?”

Containerbegrippen
Maar dan hoor ik mezelf iets prevelen over authenticiteit, creativiteit, autonomie, discomfort en nog zo wat, woorden die inmiddels bekend staan als ‘containerbegrippen’ (inmiddels zélf waarschijnlijk een containerbegrip).
En nu gaat het er niet om dat het slechte woorden zijn, aan de woorden ligt het niet. Het is die noodzakelijke en soms ellendige reclamische vertaalslag waar ik probeer me in aan te passen: ik zit daarmee in mijn maag.
Ik luister zélf niet naar het onaangepaste kind in mij maar vertel dat wat ik denk dat er gehoord wil worden. Dat grijpt mij ter plekke weer bij de strot. Ik wil daarmee kappen en dat wordt een hele uitdaging!

Op de vraag: “Interessant, spelen, wat levert dat voor mij of mijn team op?” antwoord ik voor nu dan nog even met C.G. Jung: omdat werken vanuit een innerlijke noodzaak het állerfijnst is om te doen.

Spelen
Spelen en zingen
Kun je niet bedwingen,
Het moet eruit of je het wilt of niet,
Zodat je al het andere niet ziet.

Klara Uleman (16 jr 🙂

10 maart 2020